memory lane(part 2).....

Nang pumasok ako ng klase, ewan ko lang kung napraning ako sa naging katayuan ng shoes ko at di na ko nakapagconcentrate...natakot ako na baka tawagin ako ng prof namin at papuntahin sa gitna..syempre kelangan ko maglakad papuntang harapan!Basta ang alam ko, gusto kong bilisan ang takbo ng orasan para matapos na ang araw na yun at makauwi na ko.Di ko alam kung matatawa ako o maiiyak tuwing naalala ko buhay ko bilang working student.

Natapos ang contract ko as working student sa isang di magandang insidente. Hindi ako naka-duty ng araw na yun dahil may exam ako na nataon naman sa oras ng shifting ko. Nagpaalam ako syempre at nagbilin sa isa kong kasama na working student din na sya na muna bahala sa library habang ala ako. Nag-usap kami ng maayos a day before, pero naaksidente ang kasamahan ko with her boyfriend sakay ang motosiklo. Wala akong kaalam-alam sa nangyari nung una. Kaya hindi sya nakaduty at walang staff na nagbabantay sa library. Nagulat na lang ako kinabukasan nang kausapin ako ng head namin na tapos na daw contract namin as working students dahil sa nangyari,dahil napabayaan raw namin ang aming mga trabaho.In short, nadamay ako sa nangyari sa kaibigan ko. Gusto ko sanang magpaliwanag sa totoong dahilan pero nagdesisyon sila without trying to get our side. Akala ko, lahat ng professionals, professional din mag-isip...mali yata ako sa taas ng tingin ko sa management. Kaya umuwi na lang ako at sinabi sa nanay ko nangyari. Ok naman yung friend ko na staff din at nagsorry naman sya sakin sa nangyari. Of course naiintindihan ko, aksidente yun eh. It just happened that our bosses are not that considerate or broadminded.

Umiyak ako after i told my mother bout it. Natakot kasi ako na baka hindi ko na maitutuloy ang kurso ko. Pero sabi ng nanay ko, igagapang nila ni tatay pag-aaral naming magkakapatid. Lalo akong nalungkot dahil alam kong mahihirapan sila sa mahal ng tuition sa college. Kaya i pursued my study. Para din akong kumuha ng kursong engineering nun, five years ko kasi natapos kurso ko sa college of Arts. Di makapag summer classes o full load dahil di sapat ang pera. Nasubukan ko pa nga mag promissorry note at di pinagbigyan ng madre. Akalain mong sabihin pa sakin na bakit pa daw ako nag-aral kung di naman kaya!?Nang lumabas ako ng ofis nya, gusto ko syang isumpa sa pagiging madre nya!hehehe..sumasama na ugali ko ng time na yun ah! Ang sakit naman kasi ng sinabi nya, para syang di nagsilbi sa Diyos.

Sa awa ng Diyos natapos ko rin kurso ko. Hayyy sa wakas, graduate na ko!!!Naluha ako after I got my diploma! Hindi ko kasi expected na nakatuntong ako ng stage...hehehe..ang drama noh!ang corny!;)

When I finished college, ang tagal ko rin nakahanap ng trabaho. Pero sabi nga nila, pag may tiyaga, may nilaga! Nagkaroon din naman ako ng desenting trabaho kalaunan.Sa dami ng pictures at resume na naipamahagi ko sa mga inaplayan ko(na nagmukha akong wanted!) sa wakas meron din nakapansin!:0)

Ngayon iba na namanng hamon haharapin ko. Panibagong yugto, panibangong responsibilidad. Hindi man matapos- tapos ang pagsubok, maybe this time pinatibay na rin ako ng panahon. Mahina pa rin deep inside, sumusuko pa rin minsan pag di na kaya...pero isa lang pinanghahawakan ko..maaring nating lahat...and it's our FAITH!

And yes...life is a JOURNEY..