memory lane..

When i was younger, i thought life was easier...na napakadali lang mangarap. Mula ng tumuntong ako ng koleheyo bilang working student mula first year hanggang second year college..pakiramdam ko ang hirap-hirap pala talaga ng buhay.

I worked as an assitant librarian. Nagkataon naman na nagkaroon ako ng masungit na boss. Umaga pa lang ubos na energy ko sa library. At sinalo ko na lahat ng alikabok dahil kahit nakasuot ako ng uniporme kong puting-puti, ay hindi na ito kulay puti pagpasok ko ng college building. Naroon pa yung halos gawin akong janitress sa may library building ng boss ko at pinag-mop ako sa labas ng library sa halos buong floor ng second level...i will never forget that scene....mangiyak-ngiyak pa ko habang ginagawa ko yun...akala ko assistant librarian ako dun..multi-tasking pala ako..huhuhu!Pero ok lang, kaya ko 'to. Pero ang pinaka-masaklap ko na experience sa sungit kong bossing ay nung may nawala akong resibo at pinahalungkat talaga nya sa'kin ang tambak na basura..ngilid na ang luha ko nung time na yun...tiniis ang masangsang na amoy ng basura...puno na ng pawis buo kong katawan mahanap lang ang lintek na resibo na yun...only to find out in the end..nung mahanap ko na at iniabot sa kanya ...ay di na pala nya kelangan dahil di naman pala mahalaga!Umiyak talaga ako pagkatapos ng duty ko!Gusto ko syang murahin pero hindi ko kaya dahil di naman ako likas na masamang tao...niluha ko lahat!Ang saklap! Bawat oras na kasama ko ang sungit kong amo ay parang ang liit ng tingin ko sa sarili ko.

Ubos ang energy level ko pagkatapos ng duty. Pero kelangan ko pang mag-aral ng leksyon ko. Sa awa ng Diyos kahit kunti lang oras ko para mag-aral ay nagawa ko namang ipasa lahat ng subjects ko nun. Wala akong masyadong kakilala sa college building. Trabaho-eskwela-bahay ang rota ko. Kapag may bakanting oras naman ay kelangan magkulong sa library dahil wala akong sariling libro. Daig ko pa si Darna nung time na yun. But I want to finish college. Ang hirap maging working student dahil nagkaroon ako ng masungit na boss. Kaya ko sana tiisin ang pagod. Pero ang makasama ang isang tigre sa habang nasa gitna ng laban..yun ang nagpapahirap sakin.

Alala ko din, dahil nga naman sa hirap ng buhay namin, kelangan kong pagtiyagaan ang bawat sentimo na kaya lang iabot ng nanay ko na kinita naman nya sa pananahi at minsan mas malaki pag may malaking kinita si tatay ko sa trabaho. Alam mo yung pakiramdam na kelangan wag mahulog ang piso sa bulsa ko dahil baka di ako makauwi pagkat kulang na pamasahe ko!huhuhu! Kala ko nag-iisa lang ako nung time na yun! Meron pa akong ala-mentos na karanasan dahil itong mumurahin kong sapatos ay biglang bumigay ang isang heel!Ilang minuto na lang ay magsisimula na ang klase!At ang naisip ng darna? Bumili ako ng bubble gum...mabilisan kong nginuya na daig pang isang kambing at inilapat sa bumibigay ko nang heel!And slowly walked down the aisle dahil baka mapalpak!

(..itutuloy...)ang part two sa next blog ko naH..andito nanay ko..nag-aabang at nagyaya nang umalis kami..till next time!hehehe