A bird's-eye-view.....

Medyo maulan nung isang gabi nang pauwi na ako ng bahay mula work. Habang lihim akong naupo sa jipney, siksikan naman ang iba dahil sa hirap makasakay pag maulan ang panahon. Pagdaan ng jipney sa may Ateneo University, isang lalaki in his early teen ang biglang sumakay sa sinasakyan ko. Nakaupo naman sya sa aking harapan kaya nakikita ko bawat galaw nya. May bitbit syang mga makakapal na libro at isang plastik na organizer. I know he is a student of the said university. Gwapo at mukhang galing naman sa isang may kayang pamilya dahil sa kanyang porma...payatot nga lang. Napapansin ko, later on na para bang nahihirapan sya sa dami ng kanyang dala. He looked uncomfortable on his seat. Nang makarating na kami ng medyo kalayuan, para naman syang hindi mapakali sa kanyang pagkakaupo..nahihirapan talaga sya sa dami ng kanyang bitbit.

Hangga't later on, meron ako napupuna sa kakaiba nyang kilos. Isang konklusyon ang nabuo sa isip ko. Medyo kulang sya sa kanyang pag-iisip. In short, he is a special child. But I'm surprised dahil pumapasok sya sa isang normal at malaking unibersidad. I saw him so dedicated with his study. Nakita ko in just one instance na seryoso sya sa kanyang pag-aaral kung paano nya hawak-hawak na pagkaingat-ingat ang makakpal na libro nyang dala. Dun na nabuo ang konklusyon sa isip ko about the young boy nung nagsalita na sya na bababa na sya habang kinakausap ang konduktor. Nang makababa na sya, hinabol ko sya ng tingin, nang biglang may isang kotseng muntik ng bumangga sa kanya sa kanyang pagtawid sa kalsada..hindi ko alam pero kinabahan ako sa pangyayari. Buti na lang at agad nakahinto ang kotse at sya'y pinatawid.

Sa araw-araw kong pagsakay ng jipney, walang sandali na walang kapwa ko pasahero na hindi estudyante. Kadalasan talaga ay mga estudyante ngunit bihira lang ako makakita ng may bitbit na libro. We know how important education is. Pero napapansin ko sa mga kabataan ngayon ay parang kaunti na lang ang nagseseryoso sa kanilang pag-aaral. Madalas ay laman sila ng mga internet cafe at naglalaro lamang kung tutuusin. Pero heto ang isang medyo di normal, na mas nakikitaan ko pa ng interes sa pag-aaral. Kung sanay mas normal ang batang iyon, nasisiguro kong mas malayo pa ang maabot nito. That he is not far from reaching his goal and dream in life.

"Education is what we can only have that no one can take away from us." 'Yan lang ang kayamanan na pwede nating ipagmalaki sa ating mga magulang na nagpapakapagod upang mabigyan tayo ng magandang kinabukasan. Sanay pahalagahan natin ito...katulad ng nakita kong pagpapahalaga ng batang lalaki sa kanyang dalang libro with pride,na kaharap ko sa jipney nung isang gabi.